TCO e.o.

13 mei onderaan de top

Onder aan de top was een uitspraak die ik bij non-stop 2 opving en die mijn regelmatig door het hoofd spookte. Wat betekend dat, wat is de diepere essentie hiervan?
Aan dit filosofische gebeuzel hadden de meeste volwassen piloten geen boodschap. Diverse leden hadden gisteravond een feestje of andere reden gevonden (bier proeven, vrouw jarig, ect) om aan Bacchus te offeren en hadden genoeg aan het zware hoofd.

De rozen waren zo duur dat er bij de rozenstal van Dex Dekker in Klaverdijk bewaking was ingesteld in de vorm van zijn vrouw. Er diende bij haar contant betaald te worden.
Dit had waarschijnlijk ook te maken met de opbrengst van 85 euro cent na een lege verkochte kraam.

Het clubhuis heeft ondertussen een min of meer vast plaats gekregen, waarbij vanuit de bestuurskamer een riante uitzicht op de toppen van de Muntjeberg wordt geboden.
Wedstrijdleider Peter was al druk doende met het uitzetten van de non-stops en wilde zich aan een strak tijdschema houden'11:00 starten en 14:00 de prijs uitreiking.

Frank Muntjewerf kwam met een mistig blik in de ogen aanrijden en mompelde iets over vrouw jarig en ze bleven allemaal plakken.
Gertjan en Tieme Borst waren zo laat dat ze zich zelf moesten inschrijven en Dirk Warmerdam en Coen Slopsma kwamen per trekker.
Vader Piet had ook een smoes om niet te komen, maar had thuis ruzie gekregen en kwam er later met de bus toch weer achteraan en had zoveel haast dat hij zijn bumper er bijna af reed tegen de dijk bij het parkeren.

Er werden vijf mooie uitdagingen aangelegd op en om de Muntjeberg. Wedstrijdleider Peter Boekel deed het hoogste woord en met zijn zegen werden om 11:00 losgelaten.

De eerste Non-stop werd door de wedstrijdleider Peter gecontroleerd. Peter houdt zich nog even rustig als gevolg van een knie die zo dik was geworden dat hij zijn strakke spijkerbroek er niet meer overheen kreeg. Gelukkig gaat het de goede kant met hem op en we zullen hem snel weer zien vlammen in de blauwe klasse.
Het was een listige non-stop die door even verkeerd aanzetten gemakkelijk kon eindigen in een vijf in plaats van de beoogde nul. Het was zoals Aris opmerkte het werd glad door de grip. (waarschijnlijk ook een feestje gehad).
 

De tweede non-stop was verborgen in het koele lommerrijke Muntjebos. De controle werd gedaan door twee knappe jongedames; Iris Knol en Linda de Rooij. Ongelooflijk dat hun vaders zulke knappe kinderen kunnen maken. Dit zegt iets over de kwaliteiten van de vrouwelijke helft van hun ouders.
Een Tom Tom was geen overbodige luxe om de route naar de uitgang te vinden. Deze non-stop had alles in zich, hill climbing, afsprongen, krappe draaitjes, veel hoge buizen, ect.
De gehele rode klasse wist hier in de eerste ronde een vijf scoren.

Doordat elke rijder ongeveer een kwartier nodig had om de uitgang te bereiken, en dan moest er ook nog stevig worden door gereden, hoopte het lekker op bij de ingang.
Het was er gezellig druk. Er ontstond een file en deze was tevens de enigste in heel Nederland.

De derde non-stop was een nieuw gecreëerde uitdaging die er net gister was neer gelegd. De hindernissen bestonden uit hard materiaal; beton. Gelukkig stond dokter Kees op deze non-stop te controleren. Bij een op gelopen beschadiging kon hij deze als deskundig, verhelpen met pleisters die hij als professionel altijd bij zich heeft.

Op non-stop vier was het Tuinman John Koomen die de touwtjes strak in handen had. De gele piloten hadden hier alles en meer nodig om een beetje ongeschonden door de non-stop te komen. Een technische non-stop waar genoeg puntjes te verdienen waren. Zoon Puck gaf hier een demonstratie spoor kruizen, maar kreeg van de tuinman een herkansing. Hij was wel even aangeslagen door deze nieuw verzonnen regel, maar tufte later weer vrolijk in het rond om nog meer puntjes op te halen.

De laatste non-stop stond onder curatele van Mario ten Haaf die voor deze gelegenheid de kniptang ter hand had genomen.
Een gekneusde rib maande hem om het even voorzichtig aan te doen. Richting de uitrit van de non-stop mocht rood over een dikke band. Best wel een beetje spannend om als je op deze band stond naar beneden te springen. Beta dealer Johan Schaap stond hier geruime tijd boven te zoeken of er geen andere ontsnappingswegen waren, maar moest uiteindelijk toch het voorwiel van de band laten zakken om te ontsnappen aan een vijf.

Jeroen van Daele was op tijd klaar met zijn rondjes en stortte zich op de computer om de kaarten in te voeren.
Tegen de tijd dat de laatste non-stop was genomen, was het leeuwendeel van de kaarten ingevoerd en kon er gelijk worden opgeruimd.
De meesten deelnemers hadden nog Moederdag verplichtingen op de agenda staan.
Rond de klok van tweeën konden de uitslagen bekend worden gemaakt.
De spanning was om te snijden.
Wie mocht moeders blij maken met een geweldige bos rozen en wie moest er duur aan bij een bloemenkraam?

De eerste winnaar werd Kick Veerman. Hij was ook de jongste deelnemer en kon een mooie bos rozen mee naar huis brengen. Zijn vader in geel rijdend en geteisterd door de gevolgen van een avondje bierproeven, kon hem dit niet na doen en moet er duur aan om zijn moeder Grietje te verblijden met een bosje bloemen.

In de witte klasse stonden alle deelnemers op het podium, aangezien het maar drie piloten betrof. Mario Veld had zich zelf gepromoveerd naar de blauwe klasse.
 

Talent Alex de Rooij kon moeder Gemma verblijden met een prikkende ruiker rozen.
Vader Pim, dezelfde als van Linda, heeft zijn talenten aan zijn jeugd door gegeven, want zelf eindigde hij in de onderste rangen van blauw. Nieuwkomer Bod de Groen wist met pijn en moeite beslag te leggen op de laatste plaats en merkte op dat het tussen lintjes door sturen toch wel anders is als een beetje vrij trainen. Marco Veld eindigde de eerste keer in blauw gelijk in de bovenste helft van de blauwe rij en is op weg naar de rode klasse.
Hij had zoon Hero thuis gelaten om zich helemaal te concentreren op eigen carrière.
 

Helemaal boven in de deze klasse was het Daan Daele die de bloemen naar zijn moeder mocht brengen. Hij heeft de hete adem van Bart Schaap in de nek, die hem kort op de huid zat, maar gelukkig verzorgde zijn vader Jeroen het invoeren van de punten op de computer.
 

In de rode klasse lagen de kansen geheel weer open door het afwezig zijn van de onze voorzitter Frans Klaverboer die op een Italiaanse tweecilinder de omgeving van de Moezel onveilig maakt. De top lag dicht bij elkaar, maar ondergetekende kon toch de rozen naar zich toe trekken door de laatste rondes sterk te rijden (en door nog even in alle rust de uitslaglijsten te verwerken).
Wim Duinveld, nu wel gebleven tot de prijsuitreiking, moest met lege handen naar huis, maar was een goede tweede.

In de gele klasse was het toch weer Aris die de rozen naar huis mocht brengen. Jesse Koomen zit hem op de hielen, maar een  paar kapitale fouten die hem gelijk vijf punten opleveren, maakten het verschil.
Nieuwkomer in deze klasse Peter Glas reed zich een waas voor zijn ogen, maar wist niet van de onderste plek los te komen.

Het was een mooie wedstrijd met toch nog 34 deelnemers die zich even aan de Moederdag verplichtingen konden ontrekken.
Thuis gekomen snel de boel aan kant, want de Moederdag viste had de weg naar mijn koelkast al gevonden en zaten heerlijk in het zonnetje van dit gerstenat te genieten en ik sloot me daar snel bij aan.

Uitslagen klik hier