TCO e.o.

Nachttrial Hensbroek 2025

Bovenstaande foto was de laatste van 10 jaar terug met de laatste Nachttrial.
Het is een mooie impressie van de landerijen waar de deelnemers doorheen mogen rijden.

Het nieuwe jaar was nog maar amper begonnen, toen op 10 januari tijdens de eerste TCO bestuursvergadering, de eerste serieuze aankondiging gedaan werd dat er een aantal mensen bezig waren om de Nachttrial nieuw leven in te blazen.
De datum was al bekend; 23 augustus 2025.
Daarna ging het snel.
De laatste Nachttrial was in 2015 en was de laatste en soort van afscheid na een traditie van ruim 30 jaar.
Om over dit evenement terug te lezen klik HIER.
In mei waren er al veel details in gevuld en was het nog wachten op de definitieve vergunning, deze rolde 5 juni in de bus
Toen deze binnen was kon er "vol gas" doorgepakt worden.
Het Nachttrial team bestond uit initiatiefnemers, Rob Knol en Victor de Rooij.
Aangevuld met Peter Glas, Petra van der Gragt, Tom Schaap, Robert Kalverboer en Puck Kruijer, de drijvende krachten achter het evenement en nog vele andere vrijwilligers, zoals Piet en Coby van der Gragt die hun erf weer ter beschikking stelde, alsmede het terrein voor parkeren en "de camping".
Gelukkig mochten ze ook nog een stukje land van de buurman gebruiken, want als er 100 deelnemers komen met aanhang, heb je wel wat ruimte nodig om alle voertuigen te stallen.
Geluk hierbij dat door het tegenwoordige gunstige droge klimaat er geen tractoren nodig waren om de boel eruit te slepen.

De week vooraf aan de beruchte zaterdagavond was een week van drukte om alle nonstops te bouwen en de route uit te zetten.
Dankzij groot materieel belangloos ter beschikking gesteld door Tom Schaap en de firma Blankendaal en ook bemand door ervaren kraandrijvers en bestuurders was het op de plaats brengen van het vele materiaal, wat nodig is om nonstops van te maken en de vele bruggen over de sloten in de route veel minder werk dan vroeger toen alles nog drijvend gemaakt moest worden met een soort van vlotbruggen waren.

De woensdag-, donderdag- en vrijdagavonden werden besteed aan het bouwen van de uitdagingen door de vele vrijwilligers.
Het bouwen van een nonstop is vaak op zich al een uitdaging, doordat er vanuit niets iets gebouwd moest worden.
Met behulp van wagens en aangebracht materiaal zoals draglineschotten, boomstammen, pallets, etc. lukte het de bouwers om er weer iets moois van te bouwen.
Ook het de loods van de familie van de Gragt werd om gebouwd tot feest en smikkel paradijs.









 

Piet van der Gragt was donderdag al begonnen met proef "aanzitten"; er was genoeg pils ingeslagen voor een kermis voor het gehele dorp Hensbroek.
 

Na het bouwen 's avond als het te donker werd, nog even een bakkie doen in de "huiskamer" van Piet.
Dit is een verbouwd stukje van de loods waar Piet regelmatig met de broers en andere familie aanzit om de week door te spreken.
Heel knus en gezellig ouderwets om de tafel en tafelkleed van zijn moeder als middelpunt en bedstede voor degene die het te laat maken om naar huis te gaan.
Het lijkt wel een museum van terug in de tijd.

De zaterdag brak aan.
Zoon Puck was in de morgen met motoren al afgereisd om samen met de andere organisatoren de laatste voorbereidingen te treffen voor de Nachttrial.
Ik werd 's middags opgehaald door vriend en oud triallist Arie Mooij en kon met zoon Puck 's nachts weer mee terug rijden; dat was heel veel uren later.

Aangekomen op de Dorpsweg 81, de residentie van de familie van de Gragt, waren er al veel piloten en aanhang aangekomen die de weg naar Hensbroek wisten te vinden.
Er waren weer veel bekende gezichten te zien, het leek wel een reünie.
Vele handen werden geschud en menigeen kende nog wel het gezicht, maar was de naam erbij even kwijt.
Niet zo vreemd als je beseft dat sommige deelnemers tien jaar terug nog niet eens de baard in de keel hadden.
 

Puck Kruijer en Robert Kalverboer verzorgde de keuring van de motoren, waarbij o.a. gecontroleerd werd op de verlichting.

De inschrijving werd gedaan door Linda de Rooij (ja, de zus van) en Iris Knol (ja, de zus van) later ondersteund door Bas Zeinstra voor de puntentelling.
 

Na aanmelding terplaatste kregen de deelnemers een paar muntjes en bonnen voor een consumptie en een echt origineel nachttrial T-shirt die verdacht veel leek op het laatste shirt van 30 jaar Nachttrial 10 jaar geleden.

Velen, de vrijwilligers, controleurs en deelnemers reden of liepen rond in dit T-shirt.









Voor de wedstrijd was er een controleurs informatie waarin de laatste stand van zaken betreffend het belonen van de de rijders middels strafpunten werd uitgelegd.
De meeste controleurs waren allemaal oud triallisten, waarvan Arie Mooij met bijna 80 jaren op de teller toch wel een van de oudste was.
Daarna klom "Nachttrial voorzitter" Rob Knol op de nonstop auto van de nonstop 10 en richtte het woord samen met TCO voorzitter Victor de Rooij om de talrijke deelnemers en aanhang welkom te heten.

Oud voorzitter (van TCO en de Nachttrial) Frans Kalverboer werd door een paar mensen vast gehouden, want hij wilde heel graag ook op de auto staan; hij kan het voorzitterschap slecht loslaten.

Er was zoals al eerder gemeld een record opkomst van deelnemers. De spelregels aangaande route en de rijtijden werden uitgelegd.

De laatste ronde moest in donker gereden worden.
De kaart voor deze laatste ronden kon tot kwart over tien opgehaald worden bij nonstop 1.
Kwam je later, dan helaas de pindakaas regel en was het over en uit en was er nog maar een mogelijkheid, snel naar de bar om het vocht aan te vullen.

De vele deelnemers werden verdeeld over de nonstop direct in de buurt van de Dorpsweg 81 om snel iedereen aan de gang te krijgen, want het tijdschema was krap.
Ondergetekende mocht beginnen op de eerste nonstop.
Ik reed op met oud voorzitter Frans Kalverboer en zoon Robert.

Deze non-stop werd bemand door oud triallisten van TCO , nog geboren in de eerste helft van de vorige eeuw, te weten Arie Mooij, Sjaak Vlaar en Bert ten Haaf.
De wachtrij voor de ingang was al lekker lang en Frans maakte zich al grote zorgen of het gezien de tijd allemaal wel zou gaan lukken.
Hij voelt zich nog steeds verantwoordelijk voor de gang van zaken.
Met pijn en moeite kon ik hem er van weerhouden om in te grijpen.






Helaas voor ons reed zijn kleinzoon Dylan voor ons in de nonstop.
Deze had een niet optimaal geprepareerde brommer en in combinatie met de zenuwen van de eerste nonstop in zijn leven, liet hij zijn motor 6 keer afslaan, waarna deze door vader Robert weer gestart moest worden.
De wachtrij voor non-stop 1 werd al langer en grootvader Frans al zenuwachtiger.
"We gaan het niet redden", hoorde ik hem zeggen.


Op nonstop 2 zagen ze al een tijdje geen piloten meer aankomen en snapte ze er niks meer van.
De bloeddruk van opa Frans bereikte een hoogte puntje.

Uiteindelijk was de tijd voor ongetekende aangebroken om de eerste nonstop aan te vallen, gelukkig werd ik nog op tijd geattendeerd op een "verborgen"pijltje, anders was ik gelijk al op een vijf getrakteerd in deze eerste nonstop.

Ik had gekozen voor de witte route die achteraf wel wat te gemakkelijk voor me was.
Frans reed de blauwe beproevingen en Robert de rode.



De volgende nonstop was een klein stukje verder achter Dorpsweg 95, hier zwaaide oude coureur Andere Baas de scepter samen met de dames Alida Kuiper en Floor Dudink.

 

Op de hoek Dorpsweg - Mersonidusweg stond de derde uitdaging op ons te wachten.
Deze nonstop, weer een waar kunstwerk, was gebouwd door Jolanda en René van Saanen.
Vader Chris inmiddels al ruim de tachtig gepasseerd en deze dag ook nog jarig, stond tussen de toeschouwers.

Vroeger was hij een strenge doch rechtvaardige controleur op deze non-stop die praktische tegenover hun woning is gebouwd.
Moeder Gerda van deze kids, knipte hier de kaarten.

 

Dokter Cees Rottier dirigeerde de deelnemers bij de ingang en oud piloot Hans Vlaar hield halverwege de zaak in de gaten.
Cees sprak ik later op de avond nog even.
Cees, inmiddels orthopedisch chirurg in ruste, vertelde dat hij zijn beide knielen met skiën had gebroken en in een klap de verkeerde kant van de operatie tafel meemaakte.
Mede door dit ongeval moest hij wat eerder als gepland stoppen met zijn goede werk, maar gelukkig heeft hij zijn mobiliteit na lange revalidatie weer terug.




 

Vervolgens een stukje route rijden en door naar de volgende uitdaging; nonstop nummer 4.
De route liepen dwars door de landerijen en sloten waarbij we geacht werd de buitenkanten aan te houden.

Hier werden we opgewacht door Yvonne Floris, Pitje van Diepen en Linda van Leijen.

De uitdagingen bestonden uit boomstammen, buizen, pallets en een wagen die van verschillende kanten op en afgereden moesten worden.

 

Daarna konden de hogere versnellingen op de route weer ingeschakeld worden en spoeden wij ons naar de volgende nonstop, de vijfde op de route.

Een nonstop opgebouwd rond een grote trailerwagen. Tegen deze wagen waren diverse op- en afstappen gebouwd, waarbij de hogere klasses nog even tegen een mans hoge buis op mochten rijden.
Vervolgens nog even over of langs een hoop van snoeiafval en het leed was alweer gelden.

Piet Conijn verzorgde de knipjes op de kaarten, Klaas van der Gragt deed de eerste controle en Tom van der Gragt (Pzn) het tweede stuk.





 

Daarna door naar het beruchte muskietenbosje.
De nonstop werd bewaakt door weer een oud coureur; Frank Stam, oud zijspancoureur Jan Wouda en zijn partner Els.
Frank is een stuurman uit de begin jaren van TCO.

Jan heeft altijd trialzijspan gereden, deze tak van sport is in Nederland nu bijna uitgestorven.
Als gevolg van een motorongeluk een aantal jaren terug, raakte bij hem de linker arm/schouder dermate beschadigd, dat hij uiteindelijk besloten heeft deze te laten verwijderen, omdat deze hem meer last als voordeel bezorgde.

Hij heeft vorig jaar nog de krant weten te halen door deel te nemen met één arm aan de Polderprut race in Krommeniedijk op 81 jarige leeftijd!.

Het heeft Jan er niet van weerhouden om optimistisch in het leven te staan of uitdagingen aan te gaan.
Samen met partner Els gaan ze gewoon door.

Nadat Jan zijn zijspan aan de wilgen heeft gehangen, is hij nog jaren door gegaan in het bestuur van TCO in zijn rol als wedstrijdleider.
Jan vertelde dat hij onlangs zijn zijspan had terug gevonden in Friesland met een bordje met zijn naam en passensier Rob erop en deze stond erbij als nieuw.

Weer terug naar het bosje.
Hier liep ik de enigste strafpunten op in de eerste en later ook tweede ronde.
Als gevolg van al het struweel was het hier gewoon al een uur eerder donker.






 

Daarna weer een heel stukje toeren door de mooie uitgestrekte landerijen naar de Wogmeer.






Bij boer Schilder lag een mooie hoop grond die gebruikt kon worden voor het maken de twee uitdagingen alhier.
Bij nonstop 7 stond oud coureur Theo Commandeur bij de ingang op ons te wachten.

Nico en Jelle Conijn controleerde de rest van de nonstop en gaven de knipjes in de kaart.

Een wippellewap bij de ingang van de nonstop ging wat aan de loop en werd al snel aangepast tot een soort van schansje waar van afgesprongen moest worden.

Was je bij de uitgang aangekomen, de brommer 180 graden draaien en je stond perfect voor de ingang van nummer 8.

Dezelfde berg als bij nonstop 7, maar nu de achterkant als uitdaging.

Vader Pim en dochter Katinka controleerde samen John Schaap de nonstop.
Pim en dochter waren vroeger ook op de trialbrommer te vinden en John is de weer de vader van een van onze organisatoren; Tom Schaap.
Het is een grote familie daar in de Wogmeer.








Vervolgens het pad een stukje terug rijden en rechtsaf door de landerijen naar op naar de Dorpsweg.
Het eerste stuk was een kaal gereden stuk kop-end.
In de tweede ronde reed ik achter Robert en Frans, maar die wierpen zoveel stof op dat ik een flinke afstand nam van de heren.
Toen deze ver voor me links af sloegen, sloeg ik iets te vroeg links af en volgde ik aan de verkeerd kant van de sloot.
Geen probleem even terug en gas erop.


 

We naderen nu de laatste nonstops in de route 9 en 10.
Deze nummer 9 was bij boer Mak aan de Dorpsweg.
Hier ook weer een berg met Noord- Hollandse prut wat een flinke heuvel maakte die bestegen moest worden.

Het was ouderwets hill climbing



























Vele dorpsbewoners hadden hier de weg gevonden naar de uitdaging om de prestaties van de coureurs te aanschouwen.

Hier was een soort van overkapte tribune gebouwd waar ook tevens een verfrissing kon worden verkregen.

Er was hier veel publiek te kijken.
 

Nico Jongejan had zich boven op de berg geplaatst om vanaf hier de verrichtingen van de coureurs te jureren, bijgestaan door buurman Wim Duineveld en Arie Floris.

 

De laatste uitdaging lag op het erf van de familie van der Gragt op de Dorpsweg 81.
Ook hier veel publiek op de been, waarschijnlijk aangetrokken door de catering op deze locatie.

Van oudsher wordt deze gecontroleerd door oud piloten Dorus Pronk en Jack van Baar.
Nu aangevuld met vriend Frans Schilder bij de ingang.
Met deze jongens rij ik al ruim 20 jaar op de wegmotor naar de Moezel en het Rijndal, waarna we bijna elk dag na het motorrijden een flinke wandeling omhoog en omlaag over de steile Moezel flanken maken en daarna stevig glas bier te drinken om het verloren vocht weer aan te vullen.

Ook (oud) trialcoureurs Piet Knol, Arjen Pronk en Daan Mooij maken deel uit van dit illustere gezelschap.






















Nonstop 10 was voor de wat hogere klasses een stevig uitdaging waar de nodige puntjes werden opgehaald.
Danny Dietvorst reed hier in zijn laatste ronde tegen de auto omhoog, maar kwam vervolgens nog sneller terug.
Gevolg; een licht beschadigende brommer, maar met een ernstig beschadigde ego (Dannies eigen woorden).






De tweede ronde was voor ons al bijna geheel in donker en aangezien de batterijen een beetje op zijn eind liepen, vond ik het rond de klok van 10 genoeg.
Hieronder nog enkele foto's van het donkere gedeelte van de wedstrijd met lokale strijders.

Tijd om het pak te verwisselen en me onder het talrijke publiek te mengen en te gaan genieten van de kunstenmakers op deze 10e nonstop.
De tijd van de laatste kaart werd iets verruimd en om half elf reden hekafsluiters en bezemwagen Rob en Victor de laatste ronde.
Als deze vertrokken bij een nonstop wisten de controleurs dat het klaar was en konden ze de betreffende nonstop een beetje gaan opruimen om zich vervolgens naar het feestterrein te spoeden.
Zo kwamen Arie Mooij en Sjaak Vlaar ook terug, duidelijk toe aan een zitplekje na een hele avond staan op een nonstop.
Vriend Bert ten Haaf had hier duidelijk geen nog behoefte aan en stond met alles en iedereen te kletsen.

Als laatsten kwamen Victor en Rob bij nonstop 10 aan.
Nadat Rob de hindernis met een nulletje op de kaart wist af te dwingen en zat het wedstrijd gedeelte erop.
Tijd voor het laatste uitdaging; het napraten.





Frans Kalverboer mocht de prijsuitreiking doen van af de nonstop auto.
Ik denk dat we hem hier toch niet met 10 paarden vanaf konden trekken.


Winnaar van de avond was Rob Knol.
Als eerste door als initiatiefnemer dit geweldige evenement nieuw leven in te blazen en later door als winnaar in de hoogste klasse te eindigen.

 

Willem van Hassel had gewonnen bij het (niet vrijwillig) zwemmen.
Helaas kon hij de beker niet ontvangst nemen, want hij was even een droge broek aan het aantrekken.

De beker voor de beste brokkenpilote ging naar Wiep Glas (dochter van Peter en Petra) .

 

Rob en Victor sloten het festival af door iedereen te bedanken.
Met de woorden dat dit toch wel het mooiste is wat ie ooit mee gemaakt heeft,
sprong Rob vanaf de nonstop auto naar beneden en kon het feest los branden.

Tijdens de aanloop van dit evenement had zich toch een behoorlijk spanning in het lijf van Rob opgebouwd en hij kon zich nu ontladen en genieten van de verdere avond.

Het feest ging door tot in de kleine uurtjes.
Achter de bar en barbecue stonden vele vrijwilligers, meestal dames die de aanwezigen voorzagen van een hapje en en drankje.
Achter de bar de dames Marja, Marleen, Rosanne, Jantien, Coby en Gemma die er een gezellig feestje van maakte.
Dylan Timmerman, eerste uitgevallen deelnemer, zat achter de kassa.

Door het professioneel geolied team werden de broodjes en sateetjes fluks geserveerd aan al die vele hongerige monden.
Dank aan Gitta, Jerien, Perry en Jill.
Dirk Arie bracht de vele lege flesje weer terug achter de bar.

De controleurs werden tijdens de wedstrijd door Chris Bimmel en Jacob Kalverboer voorzien van een koppie en een broodje.

De organisatie van deze geweldige catering, de inkoop en alles wat hier nog meer bij komt kijken was in goede handen van Petra van de Gragt.

Allen hartelijk dank!

 






Door Piet van de Gragt werden we later mee genomen naar de gezellige "huiskamer" waar we geriefelijk konden zitten om bij te komen van al het tumult.

Tegen de klok van vier uur werd het tijd om naar de homestede Tuitjenhorn terug te rijden.

Vriend Dorus mocht onderweg nog even blazen bij zijn vrienden van de plisie, maar hij had zich keurig aan de nulletjes gehouden en had dus alleen maar nullen op zijn kaart, dus geen pijn in de portemonnee.







Vriend Frans had ook geen pijn in de portemonnee, want na het tanken bij de bank had hij deze thuis laten liggen.
Zoals op de foto te zien is, is hij niets te kort gekomen, met dank aan vriend Piet





 

Volgend dag was zoon Puck om half 10 alweer opweg naar Hensbroek om verder te gaan met opruimen.

Dat begint met gezamenlijk ontbijten in de loods en daarna aan de slag.
Dit opruimen verliep zeer voorspoedig, zodat ze met de lunch de overgebleven hamburgers en saté konden gaan opmaken.
Dit is niet gelukt en het overgeblevene moest worden verdeeld en meegenomen door de opruimers naar huis.

Al met al weer een heel positief evenement, klein smetje, tegen de ochtend rond 6 uur, was een trialmotor gesloten van de camping.
Men vermoed dat de dief in het dorp gezocht moet worden.

 

Samenvattend het evenement was zeer geslaagd te noemen.
De organisatoren hiervan verdienen een grote pluim, alsmede alle vrijwilligers en landeigenaren die mee hebben geholpen om dit evenement tot een geweldig succes te maken.
Het is een uniek evenement.
Waar in Nederland kan je een route door landerijen rijden van ongeveer 12 kilometer en hier 10 nonstops tegenkomen en dan ook nog in het donker mag rijden.

Iedereen, deelnemers en ook de gasten bedankt.










Na het Nachttrial weekend keerde de rust in het Noord Hollandse dorpje Hensbroek weer terug.
De koeien konden weer rustig grazen en de boeren gingen verder met binnen halen van het gras.



 

UITSLAGEN