|
Eindelijk was het er weer eens van gekomen. Een keer de wintercup in Nunspeet rijden.
Deze cup bestaat uit vier wedstrijden die op de eerste zaterdag van een maand
wanneer het winter is of wordt.
De eerste wedstrijd heb ik aan mijn voorbij moeten laten gaan, omdat deze in
2019 werd gereden en er voor één wedstrijd een KNMV licentie moest worden
gekocht.
 Het circuit van Nunspeet ligt tegen, zoals de naam al doet vermoeden, tegen
Nunspeet aan. Voor mij uit Noord-Holland is de keuze via de Houtribdijk langs
Lelystad of onderlangs via Amsterdam. De eerste is wat korter, de tweede gaat
meer over de grote wegen. Het werd een rondje heen via Amsterdam en terug langs
Lelystad.
Op zaterdagochtend vroeg op pad, de tank volgegooid en de banden nog even op de
juiste druk gezet.
Eerst nog even via Sint Pancras om trialmaatje Frans Kalverboer
op te halen.
Via een vlotte rit waren we net voor tienen op de plaats
van bestemming aangekomen.
Op tijd voor de inschrijving, waar we door drie
charmante dames werden ingeschreven.
Wij hebben Bas of ik moet het zelf nog doen, voelt toch anders.
Velen TCO rijders hadden de weg naar Nunspeet ook al gevonden. Half (ex) TCO
liep er in de ronde.
Even socialiseren met alle bekende en om 11:00 werden we losgelaten door de
voorzitter over de acht non-stops.
Een hele aardige meneer deze voorzitter, want ik had mijn helm thuis gelaten en
mocht de zijne lenen.
Zijn laatste opmerking was; "om vier is het af, want dan is het toch donker".
Er waren 80 deelnemers en dat beloofde best veel drukte en wachttijden bij de
non-stops.
Door deze drukte was het een crime voor de crossers die later aankwamen om nog
een plekje voor hun vehikels te vinden.
Deze crossers komen
meestal met groot en lomp materiaal en hadden daarom moeite om nog een parkeerplakje te
vinden.
Onze voertuig werd helemaal ingebouwd.
Omdat het voor ons de eerste keer was in Nunspeet, konden
we het nivo niet helemaal goed inschatten en besloten in de blauwe klasse te
rijden net als thuis. Er was ook nog een blauw plus klasse.
Eerst maar eens de banden op de juiste slappe spanning brengen voor meer grip in
het rulle zand.
Dat het hier op een lager nivo was uitgezet kwam al snel naar voren, doordat er
door ons bijna geen strafpunten werden gereden.
Frans reed de laatste ronde blauw plus en zelf dan had hij nog maar drie
puntjes in deze laatste ronde.
Aris bij ons op de club van geel naar rood gegaan, is na de eerste ronde weer
naar geel gegaan om de uitdagingen op het juiste nivo aan te vechten.
Zoals eerder geschreven geschreven acht non-stops waren er uit gezet met dus de
diverse nivo's.
In geel was er ook nog een geel plus klasse voor de echte
hoogvliegers.
Aangezien het hier nog vrij relaxt gaat met de spelregels werd er geen maximale
tijd gehanteerd die men in de non-stop mocht verblijven.
De gele piloten maakte hier ruimschoots (mis)gebruik van.
Mede hierdoor ontstonden grote opstoppingen bij een aantal non-stops.
 Mooi tijd
om met de diverse trialliefhebbers een praatje te maken.
Viel niet altijd mee door de taalbarrières die je in Nederland hebt, maar met
een beetje goed wil kan je elkaar altijd verstaan.
Door om de gele rijders heen te rijden en zo de lange wachtrij te omzeilen, konden
we redelijk door rijden.
Even na vier uur, de officieuze eind tijd, konden we de laatste kaarten
inleveren.
Tijd voor een kop snert waar je lepel niet in kon omvallen en een broodje
kroket.
Aangezien de tijd door tikte en er nog steeds rijders in het veld waren,
besloten we toch maar naar huis te rijden om nog enigszins rond zes uur,
dinertijd, thuis te zijn.
We hadden anders graag nog even blijven wachten op de prijsuitreiking om de
eerste prijzen naar Noord Holland mee te nemen.
De sfeer tijdens het evenement, de vrijwilligers die op de non-stops staan en
alle mensen die om heen lopen en aan meewerken; het is geweldig.
Ook het evenementen terrein in het Nunspeetse bos is een pracht.
In tegenstelling tot Noord Holland; het waait er niet.
Ook een genot om aan te komen en alles is klaar en na het inschrijven kan je zo
gaan rijden.
Geen uitzetten.
Geen inschrijven te doen
Geen puntentelling te doen
Geen bloemen regelen
Niet opruimen.
Wat een luxe allemaal.
Door de drukte had het misschien beter geweest als er geen training voor de
crossers was geweest, maar aan de andere kant zij hebben ook recht om hun sport
te beoefenen, net als ons.
Samenvattend: het is een klere eind rijden, maar zeker de moeite waard!
|
TCO e.o.
