TCO e.o.

Donder en Bliksem op Texel

De vrijdag van de afreis van het eerste TCO gezelschap naar Texel werd gekenmerkt door veel regen.
Gaandeweg de middag klaarde het gelukkig op en konden we de reis met een zonnetje aanvangen.
We waren al gewaarschuwd dat het bij Den Helder behoorlijk vast kon lopen met verkeer.
Er waren Marinedagen en de vakanties waren in het midden van het land begonnen en vele toeristen spoedde zich dan naar Texel.
Voor Den Helder vormde zich al een file met als gevolg dat we een boot later pakte als gepland.
Ook dit jaar was de succes formule van het afgelopen jaar weer ingesteld, dit betekende de camper van Aris met hieraan gekoppeld de Knaus caravan. Deze combinatie oogstte, zoals we inmiddels gewend zijn, vele bewonderde blikken onderweg en op de boot.

Vanaf de boot sloot René Strooper met zijn VW camper zich bij ons gezelschap aan.
Zoals gebruikelijk op Texel aangekomen eerst even bij Maikel Korthoeve langs voor een kopje koffie en een blik in de hangar.
De vader van Maikel was met een door anderen zelfgebouwd (zweef)vliegtuigje bezig. Een blik op het geheel maakte op ons een niet geheel professionele installatie van de elektronica van het geheel. De klant wilde er een aansluiting bij hebben voor zijn sigaren aansteker.

Daarna door naar het terrein van de MAB. Het kamp inrichten macaroni opwarmen en voorzichtig een koud biertje proberen, want het was inmiddels prachtig weer geworden. Later arriveerde Mario ten Haaf en Piet Knol met zijn gezin
Het kamp werd gesloten en we gingen ons opmaken voor een heerlijk avondje. Het werd niet laat en nadat we de kinderen hadden afgelegd, vlijden we ons zelf ook in de bedstee en even na middennacht was er rust op de camping.

De MAB had een cross training weekend georganiseerd op het eiland en 's morgen stroomde het terrein vol met crossers en de vele familieleden die ze altijd achter zich aan slepen. Ook de meeste crosser zouden de komende nacht overblijven.
Ook andere leden van TCO hadden op tijd de overtocht gemaakt en arriveerde in het kamp. Eerst even gezellig koffie drinken en met zijn allen bijpraten.
Nadat Johan van der Ster en Maikel Korthoeve aan gekomen waren, werd er aanvang gemaakt met het uitzetten.
Er werd afgesproken om vijf non-stops uit te zetten. Er kunnen dan mooi twee rondes op een kaart voor 10 non- stops.
Bij het nalopen van de non-stops kwamen we er achter dat er 6 non-stops gebouwd waren.
Gelukkig doordat alle stafpunten per non-stops apart in de computer worden verwerkt, konden we de onderste posities die normaal voor de optelling zijn, gebruiken voor de extra non-stop.

Even na twee uur werden we los gelaten op de zware uitdagingen.
Er startte dertig deelnemers.
De meeste non-stops hadden een behoorlijke lengte die het uiterste vergde van de conditie van de coureurs. Zelf had ik een valse start doordat mijn brommer problemen had met de benzine toevoer. Tot twee keer aan toe moest carburator er af omdat de er eerst geen benzine in het vlotterbakje stroomde en later er juist weer uitpiste.
Voorzitter Frans had in de laatste ronde een soort gelijk probleem dat de vlotterbak overliep en moest hierdoor de laatste vijf non-stops op een vijf laten af knippen. Jammer nu hij net lekker in de wedstrijd zat.

Het niveau van de non-stops was van een pittig  gehalte. Peter Glas besloot na drie non-stops een stapje terug te doen een de rode routes te pakken. Ook voor de blauwe piloten was het best pittig.

Al geruime tijd dreigde van af het vastland een onweersbui. Lang hadden we de hoop dat deze bui zou lang drijven. Helaas meende de bui dat hij ook even het eiland wilde aan doen en via dikke druppels en een hoop gerommel kondigde hij aan dat het beter was om even te schuilen. Wedstrijdleider Peter Boekel nam geen risico en legde de wedstrijd in de eerste ronde stil. Net op tijd, want even later barste het geweld los en de goden Pluvius en Thor streden hun strijd boven ons hoofd om zoveel mogelijk narigheid naar beneden te gooien.

 
Gelukkig werden ze het na een half uur zat en zetten hun gevecht voort boven de zee. De zonnegod Ra schoof de laatste wolken terzijde en verwarmde het eiland met zijn stralen en liet alles snel opdrogen.
Het gevolg hiervan was dat de luchtvochtigheid en de temperatuur hoog opliepen. Mede hierdoor was in combinatie met de stevig non-stops dat het zweet de piloten uit de poriën spoot.
Olaf de Porto had gebrek aan conditie en probeerde dit door een pleister over de neus te plakken te compenseren voor meer lucht.

Dokter Kees stond op een non-stop waar Bart Schaap voor het eerst dapper rijdend in rood onder uitging en met een pijnlijke voet even moest bijkomen. Gelukkig hoefde dokter Kees geen pleister te plakken.
De pleisters waren wel nodig voor de hond van Peter Glas die een snee in zijn poot had opgelopen.
Onder deskundig toezicht van dokter Kees werd er een bandage aangelegd. Dokter Kees beraamd zich nog wat er de rekening moet staan; het tarief van een dierenarts, huisarts of orthopedisch chirurg en de toeslag in verband met het weekend. Voor Peter is het duidelijk: ga maar sparen.
 

John Koomen vonden we tijdens de het nalopen van de non-stops richting non-stop 6 languit liggend in het gras, waar hij genoot van de zon. We waren net op tijd om hem te waarschuwen dat hij draaien moest. John had later de wacht op non-stop 4 waar door het draaien van de wegwijzers in de non-stop wel eens lastig was om de goede route te vinden.

Peter Boekel koos eieren voor zijn geld en had de brommer aan de kant gezet en nam de controle van de derde non-stop op zich.
Mario ten Haaf reed zijn eerste wedstrijd weer na een blessure van twee maanden en miste het wedstrijd ritme. Na korte tijd moest hij de strijd opgeven en nam honneurs waar de eerste non-stop.
Ook René Strooper en Marco Veld moesten op geven.

Als gevolg van de verplichte pauze kwam het "motoren uit" tijdstip van vijf uur heel snel dichtbij, terwijl lang iedereen de kaarten nog niet vol geknipt had.
Op non-stop 6 in de hoek achter de crossbaan, vochten de Texelse coureurs op en naast de non-stops een aparte wedstrijd uit wat gepaard ging met vele aanwijzingen en "hulp". Maikel stond op een plek en het was niet geheel duidelijk of hij nu een drie of een vijf had. Door hem even een flinke duw te geven, waardoor hij omviel was het gewoon gelijk duidelijk een vijf.
Iedereen blij er was duidelijkheid!.

Gelukkig was iedereen op tijd klaar met de wedstrijd.

Iris Knol had puntentelling op zich genomen en deed dit zeer kundig. Met verve voerde ze alle puntjes in op de computer.
Even wat handeling zoals berekenen en sorteren en de lijsten met uitslagen waren gereed.
Mede hierdoor konden we op tijd de prijswinnaars bekend maken.

Dit deden we op de dijk bij ons kampement. Johan van der Ster had voor prijzen gezorgd in de vorm van spekkies voor alle kinderen en worsten voor de prijswinnaars.
Ondertussen hadden een aantal al de boot gepakt naar het vaste land en was de vrouwelijk helft van het gezin van Aris per fiets uit St. Maarten aan gekomen.

Gelukkig hebben ze bij de MAB uitstekkend douches en opgefrist door het water en enkele biertjes voor het eten togen we naar de kantine waar we voor een zeer vriendelijk prijs ons buik konden vol eten. De heren en dames crossers hadden het terras al veroverd, zodat wij binnen mochten zitten.
Het eten was uitstekend verzorgd. Buiten kon men gebakken scholletje eten.
 

Binnen stonden er pannen met bami en nasi. Er was een overvloed aan heerlijk saté. Voor de snackliefhebber was er patat, frikadel en kroket. We hebben onze buik er meer als volgegeten onder zware drang van de uitbaters die elke keer weer met scholletjes en saté langskwamen.
Even na half negen moesten Peter Glas en clublijer Frans (uitspraak van Bart Schaap) snel naar de bus om de laatste boot terug te pakken.

Daarna togen wij weer naar ons kamp om onze biervoorraad aan te spreken. Dit om te voorkomen dat we terug weer voor overwicht moeten bij betalen op de boot.
Ook Johan van der Ster en zijn vrouw kwam bij ons aanschuiven en werden door ons lekker ingepakt en vertroeteld.

Johan Schaap had aansluiting gezocht bij zijn nieuwe "vrienden" van de cross. Zoals te doen gebruikelijk maakte ze het behoorlijk bont deze avond, zodat ze met de brandspuit uit de kantine werden gespoten. Niet nadat ze het relikwie boven de bar, een oude crossmotor nog even tot leven hadden geroepen. Tussendoor had Johan nog kans gezien om de hand van zoontje Niek te verbinden die met zijn vingers tussen de schuifdeur van de bus had gezeten die net door zoon Bart werd dicht gesmeten. Gelukkig viel de schade mee (bij Niek, niet de schuifdeur).
Bart moest even vluchten voor zijn leven, want je vader storen tijdens het bier drinken met zijn "cross vrienden" is levens gevaarlijk.

 

Wij hadden van dat alles weinig in de gaten doordat we interessante gesprekken hadden, onder het genot van de goede pils.
De meest merken heb ik voorbij zien komen van Amstel, Alfa en Hertog Jan aan toe.
Daarna weer heerlijk slapen tot negen uur, toen begonnen de crossers al met de conditie training.

 

Het was in het begin nog droog, maar al snel moest de party tent opgezet worden, want Pluvius was terug komen van af zee en begon weer met nattigheid te strooien.
Genoeg tijd om uitgebreid te ontbijten en koffie te drinken.
Zoon Puck had de taak op zich genomen om de eieren met spek te bakken. Gaande weg het bakken ging het steeds beter, maar het is wel belangrijk dat het gastoestel vlak staat, want de eieren dreven bijna de pan uit.

 

Na nog eens op Buienrader te hebben gekeken werd geconcludeerd dat het voorlopig niet droog zou worden.
Besloten werd, aangezien de brommers nu nog redelijk schoon waren, rustig aan het kamp op te breken.
Na nog even in de kantine afscheid te hebben genomen namen we de boot van twee uur terug naar het vaste land.
Op weg naar de boot strooide Pluvius nog eens flink met water als afscheidsgroet.
Het brood dat over was werd door de kinderen aan de meeuwen gevoerd en zo namen we weer afscheid van Texel na een gezellig maar zwaar weekend.

Voor de uitslagen klik hier