TCO e.o.

2012 20-22 april SBK Assen

Zoals gebruikelijk reisden ook dit jaar veel motorsportliefhebbers af naar Assen om de Super Bikes te beleven, waaronder ook weer vele TCO leden.
In tegenstelling tot vorig jaar konden de zonnesmeermiddelen in de kast blijven en was het zaak je eigen van goede winter- en regenkleding te voorzien.
Dit jaar kon de caravan in de stalling op de schapenweide bij Aris blijven staan. Bert ten Haaf, al jaren een trouwe Super Bike ganger, had nog een slaapplaats over in zijn riante  geïsoleerde Cleer en Cox bus en Dot had nog een "first class" zetel over in zijn nieuwe bus. De voorbereidingen bestonden uit wat slaap, toilet en kledingspullen in een tas proppen en klaar was Cees.
Onderweg naar Assen bracht Dot mijn op hoogte van alle comfort en voorzieningen in zijn bus.
Stoelverwarming, massage rugleuning, geconditioneerd lucht voorzieningen, dolby surround en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, alles zit er in inclusief bierkoeler.
Tegen de tijd dat we in Assen aankwamen was hij nog nog niet op de helft van het opnoemen van het aantal accessoires in zijn bus. Ondertussen liet hij zien hoe handig hij met cruise controle overweg kon, door tijdens het rijden zijn benen in zijn nek te leggen.
Zelfs de telefoon ging over de geluidsinstallatie, al verschoot ie hier zelf een beetje van toen achtervolger Frank Dekker belde waar we waren. Dit is tevens de meest gesteld vraag via de mobile communicatie.

Eenmaal in het kamp aan gekomen stonden er al diverse campers en caravans op gesteld en kon de ring gesloten worden. Dorus was in het bezit gekomen van een grote robuuste party tent. De wijze waarop hij deze verworven heeft, verdiend om vermeld te worden.
Zijn zwager Ab, die vroeger toen het warmer was ook nog wel eens van de Super Bike partij was, had deze tent aangeschaft en één keer gebruikt.
Vervolgens lag deze ongebruikt bij hem thuis en in de weg. Dorus had aangeboden om deze over te nemen en mocht deze voor niks hebben. "Als dat vod maar weg is" zal Ab gezegd hebben.
Een tijdje later had Ab deze tent toch zelf nog weer een keer nodig en ging hij deze ophalen bij Dorus. De tent lag echter nog steeds bij Ab zelf thuis.
Hij mocht hem van Dorus voor een schappelijk prijs huren.

De party tent kwam goed van pas. De temperatuur daalde richting vriespunt en een koude pool wind die direct van de Noordpool kwam, blies over het kampement. De zijwand werden dicht gezet en de barbecue werd alvast aan gestoken om de temperatuur nog een klein beetje boven het vriespunt houden. De ander optie was buiten bij de kachel, maar dan moest je blijven draaien om alle delen een een beetje op temperatuur te houden.
Ook de Stoopen bus liet zich weer zien. Deze was dit jaar geheel nieuw en de Stoopen dan deze speciaal aangeschaft om hun Engelse vrienden met de benodigde hospitality te kunnen ontvangen en vol te gieten.
Gelukkig waren we al op tijd begonnen de biervoorraad aan te spreken, anders hadden we achter af veel te veel over gehouden.
Als gevolg van de kou werd het niet laat en was het reeds op tijd stil in het kamp. Ook de motoren op de camping hielden zich schuil. Slecht hier en daar zag je een verdwaald exemplaar staan.
Het was in zijn geheel genomen een stuk rustiger als voorgaande jaren. Dit zal wellicht te maken hebben met de slechte weer voorspellingen

De volgende morgen op tijd arriveerde de tweede lichting. Deze komen meestal op de motor en hebben wij vrijdag de tenten al voor ingericht. Nu waren er nog maar tweede die hards, die het aan durfde op de motor. De rest liet het af weten of kwam met de auto.

Na een stevig ontbijt en de nodige liters koffie werd het tijd om de baan te verkennen. Rond de baan was het ook redelijk fris met af een toe een bui. Tijdens zon bui heb je opeens vrienden als je in het bezit bent van een paraplu.

Gelukkig klaarde het tegen drieën op. De gebruikelijke Super Pole werd niet gereden, omdat er vanuit werd gegaan dat de baan nat zou zijn. De start plaatsen werden nu verdeelt door gedurende een bepaalde tijd in een aantal sessies zo hard mogelijk rond te rijden. De snelste tijd telde. Tom Sykes werd de man op pole.
Bert had even een moment voor zich zelf nodig en was verzonken in diep zinnige gedachten tijdens de Super Pole. Dit zal te maken hebben met het feit dat het tijdens de Super Pole eigenlijk gewoon even lekker warm was onder de zon en de coureurs op qualifiers hun rondjes reden in plaats van de regenbanden.

Na de qualifying gingen we door naar achter de hoofd tribune om de inwendige mens te versterken.
Om zes uur konden we nog even genieten van de Marcel van de Mark die de super pro stock zeshonderd op zijn naam zette.
Het was niet zo spannend als het vorige jaar, waarbij hij alles en meer in de strijd moest gooien om te winnen.
Nu leidde hij vanaf start tot finish met voorsprong.

Het was ondertussen bier tijd geworden en Chris Blankendaal onze privé slager stond samen met Marco Veerman klaar om het nodige vlees te verbranden. Onze opper verbrander Klaas Veerman had ander verplichtingen en was vrijdag al af gereisd.
Na eerst het vlees gekeurd te hebben (oud dood vlees) en verder gekeken of er nog iets af te kraken viel (gelijk aantal plakken maar dunner, volgens Dorus) werd er aan gevallen en verdween het verschroeide vlees als sneeuw voor de zon,  achter de kiezen. Ook nu bood de party tent bescherming tegen de snijdend pool wind.
Het werd niet laat.

De volgende ochtend werd ik gewekt door de geur van gebakken eieren met spek. Dorus was al weer volop in de strijd. De koffie stond te pruttelen en we gingen ons op maken voor een stevige dag vechten met de elementen. De twee motorrijders, Chris Blankendaal en Bram Strooper, wachtte het niet af en kozen het droge hazenpad. Aangezien het nog droog was, werd de boel in zijn geheel opgeruimd, zodat we na de race zo weg konden rijden en niet kans liepen dit alsnog in de stromende regen te mogen doen.

Op de tribune was het overleven. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid met eten, warme koffie, regenpakken en paraplu's. Het leek er wel winter met al die dikke truien mutsen en wanten. Tijdens de races werden we gegeseld door hagel en onweer, maar het waren wel spectaculaire races waar van alles gebeurde op de baan.

Super Biken is heel gezellig, maar de temperatuur mag voortaan wel een 15 graden omhoog.

Helaas was dit voor één van onze vaste Asser boy's, René Groot, zijn laatste uitje. Hij overleed donderdag ochtend 26 april aan de gevolgen van een motor ongeluk.
René en zijn vrouw Ella zijn alle jaren van de partij op de Super Bikes, vaak vergezeld van hun kinderen en aanhang.
Wij wensen de familie veel sterkte met de vreselijke verlies.