TCO e.o.

10 mei Moederdag

Vandaag de strijd om de ruikers.
Het is Moederdag en het is altijd leuk als je moeders blij kan maken met een ruiker bloemen.
Ook voor de de piloot in kwestie zelf, wat betekend dat die eerste is geworden.
Met het aantal deelnemers was het wat rustig vandaag. Een aantal piloten waren naar Afrika geweest en nog niet hersteld van de besmettelijk ziektes die je daar gewoonlijk mee terug neemt zoals ebola en aids.
Het was prachtig weer. Helaas waren de meeste bollen al onthoofd en stonden de bollenvelden er overwegend groen bij.

De baan lag er fantastisch bij. Mede door de laatste aanpassingen is het niet echt moeilijk om leuke uitdagingen voor onze coureurs te bouwen.

Doordat onze vaste puntenteller verstek moest laten gaan, was het best wel een beetje druk met de combinatie van een non-stop bouwen en daarna de inschrijving verzorgen.
Desondanks konden we op tijd starten.
Er werden zes uitdagingen gebouwd.

Op de eerste non-stop was Sven van Hamelsveld de scherprechter.
Geplaagde door een kleine blessure had Sven besloten zich te sparen.
Later deze week wil hij naar Bilstain afreizen en dan moet je in optimale vorm zijn.

Zoon Puck had hier regelmatig een probleem om de juiste route naar de uitgang in de non-stop te vinden.
Dit zou hem later in de uitslagen opbreken.

De tweede non-stop stond onder toezicht van Bram Hamou.
Bram is wat druk geweest de laatste tijd.
Hij heeft een nieuwe casco stolp gekocht in het mooie Tuitjenhorn en wil met een maandje verhuizen.
Er moet nog veel gebeuren.
Op deze non-stop zag ik onze voorzitter de strijd verliezen met een betonnen balk die hem de weg versperde.
Bram mocht een vijfje knippen.

Ellen Rottier was de enigste vrouwelijk knipster.
Op non-stop drie was zij heer en strenge meesteres.
Een technische non-stop die door iedereen goed te doen was.
Echter een met een adertje onder het gras.
Wie deze non-stop onderschatte en er iets te gemakkelijk tegen aanging krijgt het lid op de neus en een vijf op de kaart.
In de tweede ronde wisten onze toppers Marco Veerman en en Victor de Rooij hier allebei een vijf te scoren
 

De vierde non-stop was er ook weer een van de harde obstakels.
Dorus controleerde hier de zaken.
De vorige avond had hij een nog een rondje op zijn Ducatie Panigali gereden samen met zijn vrienden.
Verdrietig vertelde hij dat hij altijd weer alleen thuis komt en dat hij zijn vrienden onderweg is kwijt geraakt.
Ze willen hem niet volgen.
Zelf is hij een trouwe volger zoals ik zelf ooit mocht constateren toen ik mijn motor van de dijk te water reed en Dorus mijn trouw bleef volgen van de dijk tot de slootkant.
 

Deze non-stop had voor de meeste geen geheimen, maar net als non-stop drie goed opletten, want een vijf had je zo te pakken.
 

Op de vijfde hield ik zelf de wacht.
Een non-stop waarin  stevige uitdagingen zijn opgenomen.
Het was een non-stop van omhoog en omlaag en dat vaak een paar keer.
Dit was de non-stop waar de meeste punten werd gepakt.
Rood had direct na de ingang een stevig opstap op de route liggen. Door deze spectaculair te nemen, met veel durf, was deze zonder voeten te nemen.
Dit was weinige gegund.

Richting uitgang moest er nog een lastige hindernis genomen worden.
Door de droogte was de grond onderin rul geworden.
Met het nemen van de laatste bocht en aanzetten om de laatste heuvel te nemen brak bij menigeen het achterwiel een beetje weg.
Om de zaak onder controle te houden werd dan meestal een voetje gezet.

De laatste non-stop werd het duo Bas Pronk en René Strooper gecontroleerd.
Een non-stop waar ook veel puntjes werden weg gegeven.

Op deze non-stop heeft Marco Veerman het verloren van Victor de Rooij, door hier in de laatste twee rondes 10 punten te scoren waar Victor de knip geheel links had.

Kees Boekel was op tijd klaar en nam mijn kniptang over. Tijd om nog even snel vier rondjes te rijden was er niet meer.
Snel naar de kantine en de punten ingevoerd in de computer.
Tegen de tijd dat de punten  in gevoerd waren en de computer de uitslagen had uitgerekend waren de non-stops opgeruimd.

Tijd voor de uitslagen.
Iedereen verzamelen.
De winnaar in de sportklasse was echter niet te vinden.
Deze was nog volop aan het trainen.
Nadat dat hij er op geattendeerd was dat hij een ruikertje rozen mocht ophalen liet hij spontaan zijn motor vallen om de felicitaties en de ruiker in ontvangst te nemen.

 

De uitslagen in de blauwe klasse waren close.
Bij het snel invullen van de gegevens in de computer waren een paar foutjes ingeslopen.
Na controle achteraf was niet Puck Kruijer tweede geworden maar Niek Schaap.
Puck was derde.
De winnaar Tom Schaap had net één puntje minder als Niek Schaap. Puck zat daar weer vier punten achter.
Als hij de routes beter had verkend had hij de heren nipt voor kunnen blijven.

In rood was het ook close.
Hier was het toch de oudere generatie van vijftig plus die de zege voor een twintig minner op één punt wist weg te kapen.

Zoals al eerder geschreven in geel was de winnaar van de vorig keer nu ook weer winnaar.
Had Marco de twee vijven op de zesde non-stop niet op gehaald dan had Victor een kluif aan gehad om de overwinning op te eisen.
Volgens Dorus durft regerend kampioen in de gele klasse Aris, na zijn nederlaag vorig keer niet meer te komen en boekt als excuus vakanties om onder de wedstrijden legitiem uit te kunnen komen.

Samenvatten zoals en Piet Warmendam mijn vertelde: een prachtige dag met een mooie wedstrijd waar alle deelnemers van genoten hebben.

Klik hier voor de uitslagen