TCO e.o.

Time trial

Als enigste trial club heeft TCO een eigen TT.
Deze letters staan niet voor Tourist Trophy, maar voor Time Trial.
Ook dit jaar was er weer ruimte voor gevonden op de drukke kalender van de club.

Gezegend door prachtig weer op deze eerste Pinksterdag werd er snel een circuit uitgezet.
Omdat het toch maar een keer per jaar georganiseerd wordt, moesten de spelregels van ver komen.
En dat valt niet mee bij een bestuur met een leeftijd waarbij Alzheimer tot de standaard ouderdomsverschijnselen behoord.
Het circuit is een bochtig traject met lussen die op één punt dicht bij elkaar komen. Dit is de startplek.
De ene coureur vertrekt in oostelijke richting en de ander in noordelijke richting. Halverwege de route op de start plek komen ze elkaar weer tegen en moeten ze de route nog rijden die hun tegenstander al heeft afgelegd als het goed gaat.
Theoretisch zou je tegenstander kunnen in halen.
Inhalen mag.
Je mag links en rechts inhalen, maar niet er overheen als je opponent is gevallen.
Elke klasse heeft zijn eigen route op het circuit.

Sven van Hamelsveld begon de dag al goed door bij het warm rijden zijn motor neer te leggen en zijn pols te bezeren.
Deze concurrent was alvast uit geschakeld.
Zoon Puck deed ook iets met zijn motor waardoor hij zijn versnellingspook verruïneerde en zijn verbindingsschakel van ketting er afreed.
Deze tegenstander was ook alvast uit geschakeld.
De voorzitter Frans had zaterdag sinds lang geleden weer een dag fysiek gewerkt en was als gevolg van deze uitspatting gebroken.
Weer een tegenstander minder.
Hij kon gelukkig nog wel de startvlag bedienen.
Uit eindelijk bleven er 14 piloten over om uit te maken wie de snelste van de club was.

Als eerste werd de route door de piloten lopend verkend. Vervolgens was het circuit open voor een korte training om iedereen de gelegenheid te geven de snelste route te vinden.

Herintreder Kees Boekel schatte in dat hij wel een goed kans maakte.
Onlangs heeft hij voor het circuit rijden een oud weg brommertje aan geschaft en rijdt daar zijn ouwe heer mee het snot voor de ogen.
Sindsdien staat er een Aprilia aan de Tuinfluiterstraat in Warmhuizen te koop of te ruil voor iets snellers.

Door een strakke organisatie kon het programma vlot worden af gewerkt.
Na de eerste ronde waren er 3 koploppers met 15 wedstrijdpunten. Victor de Rooij, Daan van Daele en Rob Knol gingen nek aan nek aan kop gevolg met een puntje minder door Marcel van Tartwijk.
Kees Boekel kon zijn voorspelling niet waarmaken en hing nog ergens in de middenmoot.

Met nog twee rondes te rijden werden er een aantal rijders behoorlijk nerveus.
Dit vertaalde zich in domme fouten in de tweede ronde.
Pim de Rooij, van zijn eigen al een knappe man, dacht dat zijn gezicht nog wel een modderbadje kon gebruiken en dook in het enigste modder poeltje wat er op de route lag.
Met zijn gezicht geheel onder de modder moest hij zijn rit vervolgen.
Een zege zat er toen al niet meer in.
Rob knol wist de vorm in de tweede ronde niet vast te houden mede als gevolg van een niet top afgestelde machine.
Bij het beklimmen van een helling wist hij balancerende op het achterwiel niet genoeg tractie te vinden om een voorwaartse beweging te houden.
Teleurgesteld moest hij zijn brommer neerleggen.
De bandenspanning was 0,1 bar te hoog met als gevolg te kort grip.
Zijn vaste monteur moet vrezen voor zijn baan.

Daan en Victor mochten tegen elkaar.
Allebei de heren wisten een perfecte ronde neer te zetten, maar Daan legde zo een vloeiende lijn in zijn rijden dat het wel leek of hij vloog.
De zwaartekracht telde niet voor hem.
Het is de Marc Marquez onder de triallisten, waarbij Marc Marquez nog bij hem in de leer kan.

Het spreekt voor zich dat Daan ruim aan de leiding stond na deze ronde met 30 punten. Gevolgd door Victor, Marcel en Tom Schaap met ieder 25 punten.

De laatste ronde brak aan en het kwam nu aan op het uithoudingsvermogen aan van mens en machine.
In de één na laatste rit van de dag moesten Victor en Marcel tegen elkaar.
Victor reed perfect en mocht 15 punten bijschrijven en bracht zijn totaal op 40 punten.
Marcel reed een goede ronde maar net iets te te traag en zette nog twee voetjes.
Hij mocht 8 punten bij schrijven wat zijn totaal op 33 bracht.
De laatste rit was tussen Tom en Daan.
Tom reed rustig en hield het hoofd koel en de voeten op de stepjes.
Daan vloog weer over de hindernissen en leek op een overwinning af te vliegen.
Bijna bij de finish aan gekomen legde hij opeens zijn brommer neer.
Aangezien Tom ook al aardig in de buurt van de finish was konden de heren elkaar in de ogen kijken.
Daan realiseerde zich dat hij deze race het niet meer ging winnen, maar bracht zijn motor nog wel over de finish en kreeg nog 5 punten.
Tom had nog wel twee voetje gezet en mocht er 13 bijschrijven.
Na een matige eerste ronde wist Kees Boekel zich te revalideren door in de tweede ronde 14 en de laatste ronde 15 punten te pakken.

Dit maakt de volgende eindstand:

1 Victor de Rooij 40 punten
2 Tom Schaap 38 punten
3 Kees Boekel 36 punten en net buiten het podium Daan van Daele met 35 punten.
Achteraf bleek de voorrem van Daan zijn motor de spelbreker te zijn doordat deze na remmen niet goed vrijkwam met als gevolg blokkeren en vallen.
Als mechanische pech hem geen parten had gespeeld, was zeker onbetwist winnaar geworden. Ik denk dat zijn vaste monteur de wacht wordt aan gezegd.

Ondertussen waren onze vast club monteur Kees Rottier en zuster Ellen ook op het circuit aangekomen.
Helaas had onze dokter zijn gereedschappen niet bij zich ander had hij Sven ter plaatse gerepareerd.
Hij adviseerde om toch even een foto van de pols te laten maken en zo togen zuster Ellen en Sven samen naar de eerste hulp in Den Helder.
Daar werd geconstateerd dat er een scheurtje in het bot zat.
Later onderzoek moet nog uitwijzen of er nog meer schade is.
Al met al werd het zo wat later doordat Sven de autosleutels had mee genomen en Marcel en Kees moesten wachten op de terug komst van het stel.
Onder het genot van een kopje koffie en een frisje werd al pratende de tijd door gebracht.
Ondertussen werd het afzetlint, gesponsord door Hans de Waard en Danny Dietvorst, aan een grondig onderzoek onderworpen
Sven was op tijd terug om thuis de F1 in Canada te zien.
De verslaggever reisde af naar huis om zich na zich opgefrist te hebben naar het Huisweid Festival in Warmenhuizen te spoedde waar een koude verfrissing op hem wachtte.