TCO e.o.

Vliegen op Texel 9-10 juli 2011

Als eerste het verslag van TCDH (splintergroep van TCO) en als tweede het echte verslag van TCO

Verslag Texel weekend 2011-08-11 ( luchtig leze a.u.b. )

Op vrijdag 8 juli was het weer zover, we gingen weer op bezoek bij onze overzeese buren voor een lekker weekendje trial. Op donderdagavond had ik de camper al van stal gehaald en de trial benodigdheden ingepakt ( gelukkig ). Zoals altijd had ik weer afgesproken om met mijn rood/blauw/groene vriend samen te gaan ( de grootste dealer van alle trial merken die je maar kunt bedenken in Nederland ) ook zoon Tieme, zoon Bart en vriend Jarno waren er bij. Onze planning was weer keurig op elkaar afgestemd en dus zaten we na veel gehaast eindelijk om half 9 op de veerboot naar Texel. Op de weg naar de baan nog even snel onder het smoesje van een vergeten tandenborstel de lokale AH geplunderd van zijn hele voorraad energie drankjes, ander belangrijke dingen ( lees: bier ) hadden we natuurlijk ruimschoots mee. Aangekomen op het MAB terrein moesten we eerst een plek veroveren in de TCO enclave.

Ondanks dat ze volgens mij weten dat wij altijd komen, zetten ze toch hun kampement een beetje vijandig op al die jaren. De toon was gezet! Na het openen van een heerlijk OSSA biertje werd gelukkig al snel de vredespijp gerookt.

We waren met een leuke groep, van jong tot oud. 2x fam. Kruiwagen, 2x fam. Pronk, 2x fam. Veerman, 2x fam. Knol, Dirk Warmerdam, Coen Slobsma en wij dus met z’n 5-en. Er volgde nog vele OSSA bieren die avond met evenveel diepgaande gesprekken over Tabbert’s en Trialgebeurtenissen.

Na een goede nachtrust werden we gewekt door het tikken van de regen op onze slaapaccommodaties, dit was toch iets minder. Maar in de tijd van mobiel internet blijven er geen verrassingen meer over en we wisten al snel dat het ’s middags zou opklaren. Al snel druppelden niet alleen de regendruppels, maar ook meerdere TCO leden het terrein op. Eerst leek het nog wat magertjes, maar uiteindelijk waren er toch geloof ik 26 rijders aanwezig. Omstreeks 12 uur klaarde het helemaal op en gingen we de non-stops uitzetten. De harde kern van Texel was inmiddels ook uit zijn konijnenhol gekropen en liet ons graag een aantal nieuwe bulten en buizen zien waarop we onze creativiteit konden botvieren. Om 14.00 uur startte de wedstrijd en aangezien er niet voldoende controleurs waren werd er in groepjes gereden. Hulde voor de controleurs die er natuurlijk wel waren. De meeste groepjes waren goed verdeeld, maar één groepje van 2 man hield zich wat op de achtergrond wat ons niet meteen op viel. Later kwam dit echter geheel onopvallend wel tot uiting in de prijsuitreiking. Ik wil niet twijfelen aan het talent van deze twee “grijze” rode rijders, maar toch is er nog een héééééle lange gemoedelijke discussie gevoerd tussen de voorzitter en de groen/rood/blauwe dealer, waarbij wij mochten meegenieten. De wedstrijd verliep verder heel goed en er waren voor alle niveaus leuke non-stops uitgezet. Rond een uurtje of 5 was iedereen klaar en was het wachten op de uitslag, die zorgvuldig verzorgd werd door Bas vanuit zijn glazen torentje. Zoals gewoonlijk had hij dit weer perfect voor elkaar, waardoor er eigenlijk geen discussies nodig waren (maar toch!).

Tijdens de prijsuitreiking werden de Texelaars nog even extra in het zonnetje gezet met weer een mooie variant van de welbekende TCO beker. Dit om hun ook eens in de prijzen te laten vallen volgens mij, maar dat terzijde. Vervolgens stond er voor de overnachters een heerlijke bbq gereed. Omdat de MAB kantine is ingesteld op crossers en niet op serieuze topsportende trailers werden wij om 12.00 uur de kantine uitgeveegd omdat het bier op was. Gelukkig hadden wij nog een paar nood rantsoenen aangelegd in ons kampement. Rond een uurtje of 1.00 vielen bij de meeste van ons één voor één de luikjes dicht en niet veel later lag iedereen lekker te ronken. Zondagochtend was het prachtig weer en na een heerlijk trial-ontbijt gingen we ons weer opmaken voor nog een paar uurtjes trial. Het was zweten geblazen en al het ingebrachte vocht van de vorige avond vond weer snel zijn weg naar buiten. Na de voor sommige teleurstellende uitslag van de wedstrijd was het er hun alles aangelegen om de “grijze” rijders eens even goed uit te dagen en het onrecht ongedaan te maken. Werkelijk alles werd uit de kast gehaald, maar ze verblikte of verbloosde nog steeds niet. Uiteindelijk zou bij de door iedereen gevreesde “RAMP” het verschil gemaakt moeten worden. Het Texelse trial hart bleek toen toch weer het grootste en daarmee werd er toch een klein grammetje gehaald. Rond een uur of 4 ging de karavaan weer on tour en verlieten wij het prachtige eiland met een brok in onze keel. Met voor velen een illusie armer en een ervaring rijker.

Al met al een prachtig weekend en een gemiste kans voor de gene die er niet waren!Groet van TCDH.    

Zie www.mabclub-texel.nl voor meer foto’s

Tweede verslag

Zoals ook vorig jaar goed bevallen is werd de Knaus, weer uit de stalling gereden, (de schapen werden er uit gejaagd) de brommers werden er in gewurmd samen met nog veel meer ander spullen. De carvan werd aan de camper van Aris gehaakt en "on the road we go"!
De boot van half vijf werd nog net gehaald, maar doordat er kermis was op Texel moesten ook allerlei kermisattracties met de boot  mee en moesten we even wachten.
Marco Veerman mocht wel op de boot en we spraken af om elkaar bij Michael Kortehoef te ontmoeten.
Dat we van boord gingen reden we in colonne met de atracties van de boot af. Ik kan wel stellen dat we met onze kamper caravan combinatie niet echt opvielen tussen de kermisgasten of het moet zijn door onze professionele uitstraling. Alleen die kinderen die elke keer vroegen om vrijkaartjes voor de attracties, waren wat opdringerig.

Na onderweg genoten te hebben van alle bewonderde blikken werden we door Michael onthaald op de koffie in zijn hangar. Micheal runt samen met zijn vader deze werkplaats en had aan het begin van de week vervelend nieuws gehad over de gezondheid van zijn ouwe heer. Als gevolg hiervan kon hij het gehele weekend er niet bij zijn. Na Michael sterkte toe gewenst te hebben op naar de "camping".

Met Marco samen de opstelling bepaald te hebben, werd er snel een professioneel kamp ingericht. Marco vroeg of het nodig was om het regendekje over de partytent te draperen. Dat hebben we gelijk maar gedaan en daar hebben we later veel plezier van gehad.

Piet Knol en zoon Rob arriveerde even later en met hun caravan werd de linie in het kamp gesloten.
Meesterkok Aris dook in zijn riante keuken en begon met pannen potten te smijten. Iedereen werd uit de keuken geweerd.
Ik mocht alleen de piepers jassen. Even later werd er een maaltijd op tafel gezet waar Gordon Rumpsteak nog een puntje aan kon zuigen. Als voorafje hadden we een tomaten crème soep. Maar we vonden het beter deze in het blik te laten en voor de zondag te bewaren. Het hoofdgerecht bestond uit twee soorten aardappelen; Maltas en Deenpiepers. Er was keuze uit diverse soorten vlees gerechten. Er kon ook nog gekozen worden uit vis bestaande uit een moot zalm met paddenstoelen. Aangezien deze al twee maanden in de vriezer van mijn caravan hadden gelegen zonder dat deze aanstond, was de zalm altijd inclusief met paddenstoelen.
Iedereen ging voor de vleeskaart. En heerlijke tournedos voor de grote heren en een echte hamburger voor het kleine spul.
De groente bestond uit twee soorten rode kool van AH of Deen allebei van superieure kwaliteit.
Als toetje hadden we een grote keus uit diverse frisse smaken, maar omdat ik met mijn spruit ruzie had gekregen in de supermarkt over de smaak van de puding, zijn deze in de schappen blijven liggen.
Aangezien ik thuis een afwasmachine heb en het afwassen ben verleerd, deden Aris en Marco de afwas.
Ondertussen was het de hoogste tijd om onze biertjes te inspecteren om te kijken of ze de overtocht goed hadden doorstaan.
De Grols was van een uitzonderlijk goede temperatuur en kon gelijk worden aan geslagen. De Amstel moest nog even rijpen om de pareltjes goed zichtbaar te maken op het blikje.
Dirk Warmerdam en vriend Coen Slopsma werden door de vader Coen gedropt. Het was even zoeken voor de mannen, maar naast de crossbaan vonden ze een heerlijk stukje mals gras om de tent op te slaan.

Tegen de tijd dat de zon met zijn laatste stukje van zijn dagelijkse omloop was begonnen, arriveerde de grootste Beta, Ossa, GasGas, Scorpa etc. etc. dealer van Callantsoog, samen met boetjesbouwer Gertjan Borst, allebei vergezeld door een zoon en samen hadden ze nog een pleegzoon Jarno Honders mee.
Wegens tegenvallende verkopen met de Ossa heeft Johan nu ook Ossabier in de aanbieding. Er werd ons gevraagd om het te testen. Verstandig als we waren bleven we onze eigen merken trouw, met in het achterhoofd de gedacht als dat bier net zo goed is als die Ossa, we zaterdag de aspirine voorraad moesten aanspreken.
Het regendekje kreeg die avond zijn eerste test en doorstond deze goed.
Omdat het gaap gehalte erg hoog was en je dus altijd wel ergens tegen een huigje aankeek, werd het niet laat gemaakt.

Pluvius had besloten om vroeg te beginnen deze zaterdag, zodat de jongens die een plasje moesten doen en dit niet in hun onderkomen kwijt konden, gedwongen werden om behalve naar hun eigen geklater ook naar dat van de regen te luisteren.

Omdat het volgens buienrader nog wel even zo duren werd er uitgebreid geontbijt en koffie gedronken.
Ondertussen arriveerde ook de andere deelnemers.

We hadden voor het eerst ook een Duitse pilot in de gelederen. Hij arriveerde in een luxe camper, waarin ook zijn brommer een plekje gevonden had. Hij sprak verrassend goed Westfries en stelde zich voor als "Der Nachbar" Nico Jongejan.
Nu heet onze secretaris ook Nico Jongejan, maar die is altijd samen met buurman Wim. Hij leek er wel op.

Tegen elven klaarde het op en kon er gebouwd worden.
De opzet was om acht non-stops te bouwen, maar door gebrek aan paaltjes werd besloten het op zeven stuks te houden.
Op het laatst werden de paaltjes bij elkaar uit de non-stop gestolen.
Rond de klok van twee uur mochten de motoren gestart worden en kon de wedstrijd een aanvang nemen. Het gezicht van Johan van de Ster stond strak, want zijn eer als best triallende voorzitter stond op het spel.


Gelukkig was onze bijna vast controleuze Gerda van Saane ook weer van de partij en kon  non-stop 4  controleren.
Olaf de Porto, de winnaar in rood van vorig jaar stond op de eerste non-stop. Vanwege rug problemen waarvan hij aan het herstellen was, besloot hij de benzine kraan dicht te laten.
De uitdagingen waren van een prettig niveau en boden voldoende uitdaging voor de coureurs. De zon was inmiddels volop doorgebroken en de triallisten huppelde enthousiast over de obstakels. Tegen vijven moest er stevig worden door gereden, want om vijf uur viel het doek en moeten de motoren uit zijn. Hierdoor werden de laatste non-stop soms wat te snel genomen, wat leidde tot onnodige fouten.

Bas Zeinstra was ook overkomen op de brommer, maar deze had geen noppen. Als gevolg hiervan kon Bas zich met de puntentelling bemoeien en alle puntjes in de laptop tikken. Het gaf mijn even de ruimte om eerst op mijn gemakt een koud Amsteltje te pakken en het stof af te spoelen.
Inmiddels had onze voorzitter als kennis genomen van de uitslag en liep met een grijns op zijn gezicht rond. Dit voorspelde niet veel goeds.

Voordat er met de barbecue werd aan gevangen was het moment suprême voor Frans aan gekomen. Startend met de laagste klasse en aangekomen bij zijn eigen rode klasse, was gaande weg de grijns van zijn gezicht zo breed geworden dat deze wel permanent leek geworden. Frans was met één punt minder voor mijn geëindigd op de tweede plaats. Eigenlijk was ie wel eerste vond ie, als ie die twee vijven niet had op gehaald door zijn eigen fouten. Ik denk dat dat voor de meeste van ons wel geldt en dat dan iedereen eerste wordt.
Daarna werden enkele Texellaars in het zonnetje gezet als dank voor de prettige band die TCO met ze heeft en de gastvrijheid waar we ieder jaar weer van genieten. Het was een pil voor Johan van der Ster om het verlies op voorzitter Frans wat te vergulden.

Olaf werd vrijwillig aan gewezen als vleesdraaier. Hij kweet zich hiervan met grote zorg. Er was genoeg voor een tweede barbecue, wat echter van de biervoorraad Dommels in dit geval, niet gezegd kon worden.
 

Gaande weg de avond ontspon zich een vreemde situatie. Er was bij een Beta etc. etc.  dealer een zekere afgunst over de tweede plaats van voorzitter Frans. Geholpen door aannemer Borst werd de roddel verspreid dat naast Frans nog een andere grijze man meereed en dat ze samen de punten knipte in hun voordeel. Dat dit niet zo is kan ik weerleggen, anders had ik van Frans gewonnen en had ik mij die tweede plaats niet door de neus laten boren.
Gaande weg de avond werd er steeds meer druk op Frans gezet, maar hij gaf geen krimp.

Echter nadat er rijkelijk veel drank was gevloeid en ze de voorzichtigheid lieten varen, zag ik vanachter de bar dat er een hand papiergeld van eigenaar wisselde. Het is algemeen bekend dat aannemers niet vies zijn van steekpenningen, maar hoe de vork echt in de steel zit werd niet duidelijk.

Na het laatste flesje Dommels soldaat gemaakt te hebben (al het bier was op), werd de afterparty bij het kamp voort gezet, want onze privé voorraad was nog lang niet op. Uit alle hoeken en gaten kwamen kratten en koelboxen gevuld met het gouden gerstenat.
Uiteindelijk maar op gegeven dat we dit ook nog wel soldaat konden maken en de kribbe maar opgezocht.

De Ossa etc. etc. dealer was verbannen uit de camper van aannemer Borst en moest op dak slapen. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de hand papier geld wat onder de bar van eigenaar wisselde, waarin hij niet in mee mocht delen.
'S morgens eerst weer uitgebreid ontbijten. Piet Warmerdam had tussen het bollen rapen ook nog tijd gevonden om ons op te zoeken en om de jeugd weer af te voeren naar het vasteland.

Daarna werd het tijd om dat te doen waar gisteravond al veel over gesproken was, "de Ramp" moest genomen worden.
De Ramp is een helling van ongeveer 3,5 meter hoog met hellingvorm die op een kwart cirkel lijkt. Het begint vlak en eindigt vertikaal.
Als eerste reed Johan van de Ster naar boven met twee vingers in de neus. Na diverse aanlopen met weigering probeerde zijn naamgenoot op de Ossa het ook een keer. De brommer kwam boven alleen de rijder eindigde beneden.
Na een paar uurtjes lekker rond getriald te hebben werd het kamp opgebroken en was het tijd om afscheid te nemen van onze Texelse vrienden.




In colonne werd er naar de boot gereden. Bij de boot was een sorteerstrook speciaal voor ons vrij gehouden en konden we ons in lijn opstellen.

Op de boot werden de overgebleven brood resten van het weekend gevoerd aan de vele mee vliegende meeuwen

Het was een enerverend gezellig weekend, gezegende onder achteraf goede weersomstandigheden en we kunnen er met een tevreden gevoel op terug kijken.

Voor meer foto's klik hier


 

Uitslagen